lunes, 24 de marzo de 2014

PARADA JATO, Xesús Alfonso



III

-¿ D´ onde veis?

-Da campa
-Andaba a auga quebrada?
-Non , hoxe non
-Non sei a qué fuches.

Olla os cumes envoltos na néboa
o abrazo das aciñeiras
as pedras brancas calías
o osn das fervenzas
de claras e limpas augas.

Lembra sempre , das uces, a cor súa
as pingas da choiva
mesturadas con raiolas.

(De : A cor das uces)


PROPOÑO NON DICIR NADA DE TANTAS COUSAS QUE
marchan
á danza das ánimas polas corredoiras.
Que foi dos caneleiros?
Só na memoria, rouco son o mencer.

O arado rabuña as terras que hoxe aran.
Florea o canso mazairo.Entre sombras só hai 
dor 
en catro cachos.

A xeada conxela o pouco que queda.
Roxen pisadas alleas.
verbas
na noite enteira.

DEVEZO POLAS CORES DA LÚA DE MAIO
cando é verán 
adiantado.
Tras a ponte xa se ven terras
espidas de flores.

Ollo cara ao infinito
mentres o día foxe ledo
e incerto.
Ollo cara a cerdeira que foi roxa
no inverno, ardendo.

Da obra colectiva: Sentimentalismo.Antoloxía de refrencia .Etapa de fundación

No hay comentarios:

Publicar un comentario